Wydawca treści
rezerwaty
Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną. Spośród 1441 rezerwatów, które mamy obecnie w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP.
W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Złoczew istnieje obecnie osiem rezerwatów przyrody w tym dwa poza terenem lasów państwowych :
- "Nowa Wieś" - uznany jako rezerwat w 1957 roku o powierzchni 117,65 ha położony w uroczysku Złoczew na terenie Leśnictwa Potok, został utworzony w celu ochrony wielogatunkowych drzewostanów liściastych o charakterze naturalnym z udziałem jodły i buka występujących przy granicy ich zasięgów oraz stanowisk licznych gatunków roślin chronionych.
- "Jaźwiny" - uznany jako rezerwat w 1963 roku o powierzchni 3,86 ha położony na terenie Leśnictwa Błota, powstał on w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych wielowarstwowego boru mieszanego wilgotnego naturalnego pochodzenia, na stanowisku wyspowym wśród rozległych borów suchych.
- "Wrząca" - uznany jako rezerwat w 1995 roku o powierzchni 59,70 ha położony w Leśnictwie Orły, chroni on kwaśną buczynę niżową na granicy naturalnego występowania buka i jodły.
- "Paza" - uznany jako rezerwat w 1995 roku o powierzchni 27,04 ha w Leśnictwie Potok, celem ochronnym w tym rezerwacie jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych żyznej buczyny z rzadkimi roślinami w runie oraz pomnikowymi okazami buka na granicy jego naturalnego zasięgu.
- "Korzeń" - położony jest na terenie gminy Widawa w oddz. 359 Leśnictwo Korzeń. Utworzony został na podstawie Rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23.12.1998 r. Powierzchnia rezerwatu wynosi 34,93 ha. Znajduje się on w granicach Parku Krajobrazowego Międzyrzecza Warty i Widawki. Celem utworzenia rezerwatu jest ochrona dużej powierzchni torfowiska o charakterze przejściowym oraz dobrze zachowanych fitocenoz olsu torfowego.
- "Winnica" rezerwat stepowy położony poza obszarem lasów państwowych w granicach gminy Widawa. Utworzony został na podstawie zarządzenia Nr 15 z dn. 11.12.1995 r. i zajmuje powierzchnię 1.54 ha. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych muraw oraz zarośli kserotrmicznych z rzadkimi gatunkami roślin.
- "Jeziorsko" utworzony został Rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23.12.1998 r. (Dz.U. nr 166 poz.1219). Za rezerwat przyrody uznaje się obszar wód i nieużytków o pow. 2350.60 ha, położony na terenie miasta i gminy Warta oraz w gminie Pęczniew. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych ostoi ptaków wodno - błotnych, w tym licznie występujących gatunków ptaków rzadkich i chronionych.
- "Hołda" o powierzchni 71,24 ha to rezerwat który reprezentuje dobrze wykształcone fitocenozy subatlantyckiego boru świeżego, śródlądowego boru wilgotnego, olsu porzeczkowego, łęgu jesionowo-olszowego oraz grądu. Wartość przyrodniczą tego rezerwatu podnosi występowanie wielu gatunków roślin chronionych.
Różanecznik żółty w rezerwacie "Paza" |
Użytek ekologiczny w Leśnictwie Błota |
Najnowsze aktualności
"Miedzianka"
"Miedzianka"
Nadleśnictwo Złoczew od kilku lat prowadzi aktywne działania z zakresu czynnej ochrony gniewosza plamistego (Coronella austriaca), zwanego również miedzianką. Działania te polegały na wycinaniu nalotu brzozowego na polanie, na której występowały gniewosze. Ponadto przez dwa lata wspomagano rozród gniewosza na tym stanowisku.
Głównym wrogiem gniewosza jest człowiek. Większość tych węży ginie zabita celowo przez człowieka lub zostaje rozjechana przypadkowo na drogach leśnych. Dlatego dalszy los węży zależy przede wszystkim od nas – ludzi.
Aktualnie wysiłki nadleśnictwa skupiają się na przygotowaniu odpowiednich dla gniewosza warunków biotopowych na wytypowanym jesienią 2014 roku wspólnie z pracownikami Uniwersytetu Łódzkiego nowym stanowisku. Miejmy nadzieje, że wysiłek leśników i naukowców doprowadzi do pozostania w naszych lasach zdrowej populacji tego pięknego i rzadkiego gada.
W Polsce środkowej gniewosz plamisty , jest gatunkiem spotykanym bardzo rzadko. Jednym z nielicznych rejonów występowania tego gatunku są lasy Nadleśnictwa Złoczew na Wysoczyźnie Złoczewskiej.
Po stuleciach bezmyślnego zabijania wszystkich węży nadszedł czas na ratowanie resztek naszej herpetofauny. W porównaniu ze żmiją zygzakowatą gniewosz plamisty jest wężem smukłym, o słabo wyodrębnionej głowie (fot. nr 1)Długość ciała osobników dorosłych wynosi około 60 cm. U gniewosza plamistego w tyle głowy widoczna jest ciemna, podwójna plama, która dalej na grzbiecie przechodzi w dwa rzędy mniejszych plam. Wyraźnie odróżnia to gniewosza plamistego od żmii zygzakowatej. Żmija zygzakowata, zarówno w odmianie szarej jak i brązowej, na grzbietowej stronie ciała ma tylko jeden zygzak, zwany „wstęgą kainową" (fot. 3).
Natomiast zaskrońca zwyczajnego od innych węży odróżniają dwie żółto-czarne plamy zaskroniowe (fot. 4).
Gniewosz plamisty na niżu występuje na doświetlonych polanach leśnych (fot. 5)
lub na skraju lasu (fot 6), w miejscach obfitujących w kryjówki (nory gryzoni, wychodnie skalne).
Najczęściej poluje na jaszczurki zwinki (fot. 7) lub padalce zwyczajne (fot. 8), które zanim połknie, najpierw unieruchamia splotami swojego ciała
Gniewosz plamisty jest gatunkiem niejadowitym, zupełnie nieszkodliwym dla człowieka.
Gniewosz plamisty jest gatunkiem niejadowitym, zupełnie nieszkodliwym dla człowieka. Natomiast jad żmii zygzakowatej może być niebezpieczny, szczególnie dla dzieci lub osób o skłonnościach alergicznych. Dlatego zawsze po ugryzieniu przez żmiję zygzakowatą powinniśmy zasięgnąć opinii lekarskiej.
Generalnie napotkane węże najlepiej jest zostawić w spokoju. Niesprowokowane przez człowieka nigdy nie atakują pierwsze.
Z uwagi na rzadkość występowania gniewosza plamistego w Polsce wszelkie informacje o jego stanowiskach mają dużą wartość naukową. Jednak każdą taką obserwację należy udokumentować wykonując zdjęcie, najlepiej grzbietowej strony ciała. Jeśli uda się Państwu w naszych lasach zrobić takie zdjęcie, chętnie pomożemy w określeniu przynależności gatunkowej sfotografowanego węża. Wystarczy napisać na adres pziel@biol.uni.lodz.pl, załączając kilka fotografii.
Piotr Zieliński; M.Ł.